Merhaba; arkadaşlar ben cenk. İstanbul’da ailemle yaşıyorum. 23 yaşındayım. Ben size 1 yıl önce başımdan geçen ve halen devam eden annemle ilgili yaşanmış olayı anlatacağım. Annem 47 yaşında. Türbanlı. 1.70 boyunda, 90 kilo ağırlığında. Yaşına göre çok güzel olmasada dikkat çeken bir kadın.
Babam, annem, ben ve benden 4 yaş küçük kardeşim ile İstanbulda ikamet etmekteyiz. Babam özel sektörden, annem ise memurluktan emekli olmuştur. Yaşadığımız semt ve mahalle orta halli insanların yaşadığı, doğuluların fazla olduğu bir yerdir. Babam genelde gündüzleri arkadaşları ile gece geç saatlere kadar kahvede oyun oynar. Annem komşulara oturmaya gider. Kardeşim ise; üniversite öğrencisi ve şehir dışında okuyor. Bense pek bir iş yapmam. Askerden geldikten sonra bir internet kafe açtım ama tutmadı. Zaten ne geldiyse ondan başımıza geldi. Sanırım bu kadar bilgi yeterli olacaktır.
Ben askerden geldikten sonra uzun bir süre iş aradım. Ama bulamadım. İş bulamamak psikolojimi bozuyordu. Parasızlık iyice canıma tak etmişti. Bir arkadaşımla beraber ortak olarak internet kafe açmaya karar verdik. Baya bir dükkan araştırdıktan sonra Abdullah abinin bu iş için uygun bir dükkanı vardı. Abdullah Abi Kars’lı. Altında mercedes marka arabası ile mahallede bütün gün gezen. 15-16 kiralık dükkanı olan, binaları olan, daireleri olan, mahallede sözü geçen abilerdendi. Herkes ondan çekinirdi. Aile olarakta kalabalıktı. Oto yıkama ve oto kiralama yeri vardı. Arkadaş ile detaylıca konuştuktan sonra Abdullah abinin iş yerine gitmeye karar verdim. Arkadaşım “Sen görüş bilgisayar ve malzeme parası benden. Depozitoyuda hemen veririz” dedi. Artık şans banada gülmüştü asker arkadaşım sayesinde. Abdullah abi’nin dükkanına gelmiştim. Kapıda bekleyenlerin yanına yanaşarak “Abdullah Abi ile görüşmek istiyorum müsaitse” dedim. Adamlar suratsız kişilerdi. Tip tip bakıp “Bekle” dediler. Bir tanesi içeri girdi. 1-2 dakika sonra dışarı çıkıp “Geç Abdullah abi seni bekliyor” dedi. İçeri girdim. Abdullah abi güleç bir adamdı. Ama sinirli halini herkes iyi bilirdi. Beni gördüğünde sanki kırk yıllık dostu geçmiş gibi sevindi. “Hoşgeldin kardeşim. Mahallemizin delikanlarını görmek ne güzel” dedi. Bende “Estafurullah abi” diyebildim. Ne içersin diye sordu çay istedim. Oda çay istedi. Aslında içimden bir ses hiçte rahat olmamam gerektiğini söylüyordu. Ama bu adamdan başka çarem yoktu. Çaylar geldi içerken ben söze girdim. “Abdullah abi; kusura bakma rahatsız ettim. Ben okulun arka sokağındaki dükkan için geldim. Asker arkadaşımla biz oraya internet kafe açmak istiyoruz.” dedim. Abdullah abi beni kesintisiz bir şekilde dinledi ve “Olur. Mahallemizin delikanlarına destek olmak bizim vazifemizdir” dedi. Teşekkür ettim. Birazda sohbetten sonra konuyu kiraya getirip, kirasını sordum. Abdullah abi; ” Kardeşim orayı normalde 2000 TL’den aşağı vermicez ama size destek olmak için işleriniz oturana kadar 1000 TL diyelim” dedi. Ben 1500 TL beklediğim için 1000 TL diyince içten içe sevinç kapladı beni. Bende “Tamam Abdullah abi. Tutuyorum.” dedim ve el sıkışıp kontrat yaptık. Parayıda arkadaşım Abdullah abinin hesap numarasına gönderdi. Biz 1 hafta kadar dükkanın tadilatı ve malzemelerin gelmesiyle uğraştık. Artık dükkanımız tamamdı. Ufak bir açılış ile açtık. Babam, annem, akrabalar, arkadaşlar, mahallenin esnafı, ortağım çevresi ve Abdullah abi herkes oradaydı. Herkesin tebriklerini almıştım. Babam arkadaşları ile gitmişti kahveye. Esnaflarda dükkanlarına gitmişti. Arkadaşlarımız bilgisayarlara oturmuş internete girmişlerdi. Hayırlı olsun işi yaptırıyorlardı bize. Annem ve Abdullah abi bekleme koltuklarında oturmuş sohbet ediyorlardı. Bir süre sonra Annem’de eve gitti. Abdullah abi birazda bizimle sohbet ettikten sonra hayırlı olsun parası olarak 500 TL atıp masaya gitti.
Bu şekilde tam 3 ay geçmişti. İşlerimiz çok iyi gidiyordu. Kiramızı zamanında yatırıyorduk. Herşey güzeldi yani. Yine normal bir gün gibi dükkanı açmıştık. Akşam saatleri olmuştu. 4 kişi gelip içeride bir müşteri hastanelik edene kadar dövdü. Ve çıkıp gittiler. Dükkana polis, ambulans geldi. Ambulans adamı aldı. Polislerde kamera kayıtlarını. O günden sonra kimse çocuğunu bizim internet kafeye göndermemeye başladı. 9 ay geçmişti kira borcumuz 7 aylık olmuştu. Elektrik ve su borcuda vardı. Abdullah abi telefonla beni arayarak “Ortağınıda al ofise gel bekliyorum” dedi ve suratıma telefonu kapattı. Korkmuştum. Ama gitmek zorundaydım. Ortağıma söyledim ve beraber dükkanı kapatıp Abdullah abinin yayına gittik.
Abdullah abi; sinirli bir şekilde oturmuş bizi bekliyordu. Bir dünya küfür yedik ve ortağımı tanımadığı için bana borca karşılık senet imzalattı. “1 ay içinde paramı ödemiş olun. Hafta sonuna kadarda dükkanı boşaltın” dedi. Çıktıktan sonra dükkana geldik. Ortağım “merak etme malzemeleri satar alırız seneti” dedi. Bende sarılıp “Sağol kardeşim” dedim. Ortak malzemeleri 1 gün sonra kamyona yükleyip satmaya götürdü. Ve sonra bana mesaj attı. “Kardeşim malzemeleri sattım ama bu para zaten benimdi. Kusura bakma veremicem” dedi. Beni çok zora sokmuştu. 1 ay boyunca heryerden para aradım ama bulamadım. Abdullah abi ödeme tarihi gelince aradı ve “Ofise gel” diyip suratıma telefonu kapattı. Ofise gittim . Odaya girer girmez. Koltuğundan kalktı ve bağırarak bana vurmaya başladı. Çok sert vuruyor ve sürekli küfür ediyordu. 10 dakika kadar beni hırpaladıktan sonra yerde yatıyordum. Kulağıma eğilip; “Kalk ve koltuğa otur konuşacağım seninle” dedi.
Yerden kalkıp koltuğa oturduğumda ağzım burnum üstüm başım kan içindeydi. Bir sigara yakıp yanıma oturdu Abdullah abi ve konuşmaya başladı; “Şimdi beni iyice dinle orospunun çocuğu. Ya benim oğlum olacaksın. Yada ne sen nede ailen mahallede rahat gezemeyecek. Annen çok hoşuma gidiyor. Onu dediğim yere dediğim saatte getireceksin. Annenle iyi bir zaman geçiricem. Ne borcun kalacak nede para problemin olacak. Anladın mı?” dedi. Ben şoktaydım. Salak salak suratına bakıyordum. Sert bir tokat attı ve yeniden sordu. Bende “Anladım” dedim. Elini cebine sokup 300 TL verdi. “Üstüne başına bir şey al. Şu arabanın anahtarınıda al.”dedi. Eline bir not kağıdı alıp kalemle üzerine birşeyler yazdı ve bana doğru yürüdü. “Şu kağıdıda al yarın anneni getireceğin adres. Sabah 10’da evde olun.” dedi. “Tamam Abdullah abi” dedim. Ve ofisten çıktım. Verdiği arabaya bindim. Üstüme başıma birşeyler aldım. Ama yüzüm gözüm şişikti. Öylece eve gittim. Annem beni öyle görünce ne oldu diye ağlamaya başladı. Bende “birileri ile kavga ettim kalabalıklardı tanımıyorum” diyerek geçiştirdim. Aynı konu akşam babamla geçti. Neyse kapanmıştı konu. Odama geçtim. Kara kara düşünüyordum. Benim için en önemli varlığı annemi nasıl götürecektim. Ne diyecektim. Sabaha kadar uyuyamadım. Sabah 7’de kalktım. Odada dolanıyordum. Babam 9 gibi çıktı evden emekli takımı ile kahvede buluşmak için. Bende o çıktıktan 5 dakika sonra odadan dışarı çıktım. Annem “Uyandın mı oğlum” dedi. Bende “Evet” dedim. Kahvaltı yaptık. Kahvaltıdan sonra anneme “Hadi hava güzel çıkalım hava almış oluruz” dedim. Annem isteksizdi. Ama ısrar ettim. “Hadi beni kırma bak zaten canım sıkkın” dedim. Kabul etti. Güzel giyinmesi için telkinde bulundum ve odama geçtim. Saat 10 olmuştu ama biz evden çıkamamıştık. Yeniden dayak yememek için hemen odaya geçer geçmez Abdullah abiyi aradım. “Söyle oğlum” diyerek telefonu açtı. Bende “Abi annemi ancak ikna edebildim. 12 gibi verdiğin adreste olucaz. Ama haberi yok gezmeye diyerek çıkarıyorum evden” dedim. Abdullah Abi “Problem yok oğlum. Buraya gelsin ben ona anlatırım detaylıca. Ayrıca bana artık abi değil baba diyeceksin. Anladın mı?” dedi. Bende “Anladım babacım” dedim. Ve beklediğini söyleyerek telefonu kapattı.
Üstümü giyinip salona çıktım. 15 dakika kadar sonra annem’de gelmişti salona. Siyah Türban, Beyaz Gömlek, Siyah Ayak Bileklerinde Bir Etek, Siyah çorap giyinmişti. Üstüne pardüsesinide giyindi topuklu ayakkabıları ile ve evden çıktık. Arabanın kapılarını açtığımda annem “Bu kimin arabası” dedi. Bende “Abdullah abinin” dedim. Arabaya bindik. Hareket ettik. Verilen adrese doğru gidiyordum. Çokta uzak değildi zaten bizim eve. Yarım saatlik bir mesafeydi. Annemle yol boyunca sohbet ederek verilen adrese geldik. Yanaştım ve arabayı stop ettim. Annem “Ne oldu? Neden durdun oğlum” dedi. Bende “Bir arkadaşıma uğrucam. Ailesi ile kalıyor. Hastalanmış. Geçerken geçmiş olsun diyelim” dedim.
Annemle beraber arabadan indik. Aşağıdan zile bastım. Kapı açıldı. Asansörle en üst kata çıktık. Kapıyı çaldım. Kapıyı Abdullah Abi açtı. “Hoşgeldiniz” dedi. Bende “Hoşbulduk” dedim. Annem “Sizde mi burdaydınız Abdullah Bey” dedi. Abdullah Abi gülerek ” Ben hep buradaydım. Buyrun salona” dedi. Salonda oturduktan sonra hal hatır faslından sonra Annem “Hasta olan arkadaşın nerede oğlum. Ziyaret et gidelim” dedi. Abdullah abi lafa girerek “Gel kardeşim ben sana odayı göstereyim” dedi. Beraber kalktık. Annem salonda kalmıştı. Yatak odasına gittik. Kapıyı kapatıp Abdullah Abi bana dönerek “İçeriden ne ses gelirse gelsin; annen kucağımda bu odaya gelmediği sürece çıkma. Hiç bir yerede gitme. İzleticem sana anneni.” dedi. Bende korkudan “Tamam babacım” dedim. Ve arkasını dönüp odadan çıktı.
Salonun kapısıda kapanmıştı. Odaya dikkatli baktığımda kamera olduğunu gördüm. Jartiyer takımı, külotlu çorap ve türban vardı yatağın üstünde çeşit çeşit. 5 dakika kadar sonra içeriden sesler gelmeye başladı. Abdullah Abi bağırıyordu. Tokat sesleri. Annemin ağlama sesi. Debelenme sesleri. Bir süre sonra o seslerde kesildi. Artık sadece Abdullah abinin kahkaha sesleri geliyordu. 10 dakika sonra Annem kucağında benim olduğum odaya geldi. Annemin çorap kalana kadar soymuştu. Am kısmını yırtmış külodunu kenara çekmiş kucağında zıplata zıplata geldi. Bana bakarak “Ohhh oğlum Ananın Amı yanıyor” diyerek Annemi yatağa yatırdı. O gün akşam 8’e kadar Annemi sikti. Borcum kapandı. Yeni bir dükkan açtım. İşlek cadde üzerinde bir rent a car açtım. İşlerim iyi. Dükkan kiram yok. Abdullah Abi çok destek oldu. Annemle halen ilişkileri devam ediyor. İş anlaşmaları için falanda annemi başkaları ile yatırıyor. Annemde durumdan memnun. Babamda herşeyi öğrenip kabullendi. Şuan biz büyük bir aile olduk. Bana ulaşmak isteyenler e-posta gönderebilirler.